„zawsze redaktor”
Stanisław Żemis Działacz PZN na niwie kultury Publicysta
Stanisław Żemis otrzymał Złotą Odznakę Nauczycielską J. S. Związek Nauczycielstwa Polskiego w uznaniu zasług pedagogicznych przyznał towarzyszowi Stanisławowi Żemisowi Złotą Odznakę Nauczycielską. Dekoracja odbyła się 26 lutego bieżącego roku. Kolega Żemis, po uzyskaniu w ubiegłym roku renty specjalnej, poświęcił się gromadzeniu materiałów i opracowywaniu historii niewidomych w Polsce oraz pracom z zakresu pedagogiki. Prowadzi nadal ożywioną działalność społeczną i polityczną. Jest członkiem egzekutywy POP przy Zarządzie Głównym PZN, członkiem Komisji Wydawniczej i Rady Tyflologicznej Zarządu Głównego oraz wiceprzewodniczącym Komitetu Korczakowskiego w Warszawie. Udaję się do towarzysza Żemisa, aby złożyć mu gratulacje w imieniu czytelników "Pochodni". Przyjmuje mnie serdecznie i mówi z właściwą sobie bezpośredniością: - Ze względu na wysoki walor moralny tej odznaki jestem z niej bardzo dumny. Wspomnienia... wiąże się z nią tyle wspomnień... - Dla dziennikarza taki nastrój rozmówcy jest idealny, toteż na podstawie naszej pogawędki mogę zapoznać Was w głównych zarysach z historią życia naszego działacza. Stanisław Żemis pochodzi ze środowiska robotniczego. We wczesnym dzieciństwie traci rodziców. Mimo wielu trudności kończy szkołę średnią i kursy nauczycielskie. W roku 1926 zostaje nauczycielem, uczy w szkołach podstawowych w województwie warszawskim. Wykształcenie wyższe zdobywa, pracując już zawodowo. Jest aktywistą Związku Nauczycielstwa Polskiego i jednym z przywódców lewicy nauczycielskiej. Po pięciu latach pracy nauczycielskiej, w trzydziestym roku życia, zostaje emerytowany za swą działalność lewicową. Po opuszczeniu szkolnictwa Żemis pracuje nadal jako oświatowiec i społecznik; jest organizatorem i kieruje pracą społeczną jednego z największych warszawskich osiedli mieszkaniowych. Policja polityczna prześladuje go stale. Emerytowany nauczyciel staje się również działaczem spółdzielczym, a w czasie okupacji pracuje w "Społem" jako lustrator. Wreszcie, wraz z żoną, zostaje aresztowany przez gestapo i osadzony w więzieniu w Radzyniu Podlaskim. Wejście wojsk radzieckich przywraca Żemisowi wolność. Udaje się do Siedlec, gdzie zostaje wybrany na przewodniczącego Miejskiej Rady Narodowej i prezydenta miasta. W kilka miesięcy później PKWN mianuje go naczelnym dyrektorem lasów państwowych. Za organizację administracji leśnej zostaje w 1945 roku odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi. Stanisław Żemis jest również posłem do Krajowej Rady Narodowej. Następnie PKWN powierza mu organizowanie Robotniczego Towarzystwa Przyjaciół Dzieci i mianuje go jego dyrektorem. Funkcję tę pełni Żemis przez cztery lata, będąc jednocześnie członkiem jednej z komisji Stołecznej Rady Narodowej. W 1946 roku otrzymuje Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski. W roku 1950 traci wzrok i zostaje pracownikiem i działaczem naszej organizacji. Pochodnia, kwiecień 1958
|