Biografia prasowa  

 

Alicja Wernicka  

 Założycielka   Galerii: "Sztuka Niepełnosprawnych"  

 

   Alicja Wernicka  

   Iwona Różewicz

 

„Spieszmy się kochać ludzi, tak szybko odchodzą”. Te mądre i gorzkie słowa ks. Twardowskiego przewijały się w myśli tych, którzy 9 kwietnia na Cmentarzu Północnym w Warszawie towarzyszyli w ostatniej drodze Alicji Wernickiej - przyjaciółki, promotorki i opiekunki ludzi niepełnosprawnych. Zmarła w Wielką Sobotę po krótkiej, ciężkiej i niespodziewanej chorobie. Odeszła zbyt szybko, miała 53 lata.

Mieszkańcy Warszawy stykający się w pracy zawodowej czy społecznej ze środowiskiem niepełnosprawnych i nie tylko oni, znali dobrze działającą od 9 lat Galerię „Sztuka niepełnosprawnych wśród nas” przy ul. Chmielnej 15. Alicja założyła ją przy prowadzonej przez siebie małej firmie promocyjno-reklamowej. Ale to nie firma lecz galeria stała się życiową pasją Alicji. Nie wynikało to z Jej doświadczeń osobistych ani rodzinnych lecz z poczucia sprawiedliwości, wrażliwości i chęci pomocy tym, z którymi los obszedł się niezbyt łaskawie. Wykorzystywała w tym celu swoje talenty biznesswoman: energię, szybkość decyzji, dokładność, umiejętność nawiązywania kontaktów. Wiedziała gdzie i do kogo należy się zwracać i jak rozmawiać. Szukała i znajdowała sponsorów dla swoich inicjatyw.

Galeria nie prowadziła sprzedaży, ale jak zwiedzającym spodobały się prezentowane tam prace plastyczne artystów amatorów z różnymi rodzajami niepełnosprawności, można było za pośrednictwem p. Wernickiej nawiązać kontakt z twórcą dla dokonania zakupu.

Galeria była jednak tylko częścią działań Alicji w zakresie wspierania niepełnosprawnych. Organizowała szereg koncertów, często na scenie warszawskiego Teatru Małego, związanych z ważnymi rocznicami - Rokiem Rejmontowskim, Rokiem J. I. Paderewskiego. Wydarzeniem był zorganizowany w 1999 r. konkurs plastyczny pt. „NATO - bezpieczna Polska”, którego rozstrzygnięcie odbyło się w Pałacu Prezydenckim pod honorowym patronatem Aleksandra Kwaśniewskiego. Wybierając ten temat Alicja kierowała się przekonaniem, że niepełnosprawni powinni mieć takie same jak inni szanse uczestnictwa w ważnych dla kraju sprawach.

Pani Wernicka współpracowała z kilkunastoma Domami Pomocy Społecznej, stowarzyszeniami ludzi z różnymi rodzajami niepełnosprawności a więc również z Polskim Związkiem Niewidomych. Stanisław Hermanowicz, Irena Stopierzyńska-Siek, Barbara Całus, Danuta Grabka i dzieci z warszawskiego ośrodka przy ul. Kopińskiej prezentowały swe prace w Galerii, muzycy Tadeusz Golachowski, Czesław Kurek, wokalista Armand Perykietko i inni uczestniczyli w Jej koncertach, zespół wokalno-recytatorski Andrzeja Chutkowskiego miał okazję wystąpić na scenie Teatru Małego, a Barbara i Andrzej obchodzili swoje srebrne wesele u Alicji w Galerii.

Alicja dbała nie tylko o niepełnosprawnych artystów ale o niepełnosprawnych w ogóle, o ich status społeczny. Organizowała w tym celu konferencje z przedstawicielami władz samorządowych Warszawy i gminnych ośrodków pomocy społecznej. Na sercu leżał jej los ludzi starych i dla nich również organizowała różne imprezy. Aby działać skuteczniej z Jej inicjatywy powstało Stowarzyszenie Przyjaciół Galerii, którego została Prezesem. Prowadziła też działalność wydawniczą - cykl publikacji w ramach Jej programu zatytułowanego „Donkiszotyana”, którego celem było odradzanie prospołecznych postaw i wartości.

Alicja należała do tych, o których mówi się „niepowtarzalni”. Urodziwa, elegancka, dynamiczna, a jednocześnie pełna ciepła i życzliwości. Można mieć nadzieję, że stworzone przez Nią Stowarzyszenie poprowadzi dalej Galerię, że odbędzie się w sierpniu Koncert poświęcony 110 rocznicy urodzin Kazimiery Iłłakowiczówny, ostatnie zamierzenie Alicji. Ale Alicja już do nas nie wyjdzie. Jej przyjaciele, znajomi, współpracownicy i podopieczni, wchodząc do Galerii długo będą czuli ukłucie w sercu, że Jej tu nie ma. Pozostanie w naszych sercach i pamięci. Żegnaj Alicjo.  

pochodnia maj 2002