Biografia prasowa  

 

Leszek Prorok  

 

Pisarz  

Autor  opowiadań o życiu niewidomych

 

   

Z żałobnej karty  

Władysław Gołąb  

Zmarł Leszek Prorok,   

"Autor znakomitych opowiadań morskich, głęboki znawca i kontynuator Conrada, rzetelny pamiętnikarz - był Leszek Prorok człowiekiem o rozległej wiedzy i bogatym, dramatycznym doświadczeniu życiowym” - pisze Józef Szczepański. „Walczył w Powstaniu Warszawskim. Gorący patriota, był czynnie obecny we wszystkich dolach i niedolach swego narodu”.   

Leszek Prorok urodził się 28 kwietnia 1919 roku w Warszawie w środowisku inteligencji, syn Józefa Proroka i Wandy z Miłkowskich. Po ukończeniu w roku 1937 szkoły średniej, podjął studia na wydziale mechaniki Politechniki Warszawskiej. Rok później przeniósł się na wydział prawno - ekonomiczny Uniwersytetu Poznańskiego. Jako pisarz debiutował w roku 1939 obrazkiem historycznym „Dzień nad Motławą”.  

Lata okupacji hitlerowskiej spędził w Warszawie, kontynuując studia na konspiracyjnym Uniwersytecie Ziem Zachodnich (działający w podziemiu Uniwersytet Poznański) w szeregach Armii Krajowej. Po wyzwoleniu podjął dalsze studia w Poznaniu, gdzie w roku 1948 uzyskał tytuł magistra prawa. Od roku 1950 działał w organach Związku Literatów Polskich. W latach 1954 - 1957 był radnym miasta Poznania i przewodniczącym Komisji Kultury. W roku 1957 został dyrektorem Państwowego Teatru Lalki i Aktora „Marcinek” w Poznaniu. W roku 1963 przeniósł się do Warszawy. W roku 1981 został wiceprzewodniczącym Zarządu Głównego Literatów Polskich. Od roku 1976 wchodził także do władz polskiego Pen - Klubu. W ostatnich latach był mocno zaangażowany w niesienie pomocy starym, zniedołężniałym literatom.   

śmierć zaskoczyła Leszka Proroka w dni 8 grudnia 1984 roku, w gorączce działania, gdy wiózł paczki chorym kolegom. Pogrzeb w dniu 14 grudnia zgromadził na Powązkach setki kolegów i przyjaciół. Biskup Władysław Miziołek, celebrujący uroczystości pogrzebowe, pożegnał w nim gorliwego syna Kościoła, wielkiego pisarza i człowieka gorącego serca.   

Leszek Prorok pozostawił po sobie dziesiątki utworów: powieści, nowel, opowiadań, esejów, dramatów, słuchowisk radiowych i widowisk telewizyjnych. Współpracował z wieloma czasopismami jako krytyk literacki i felietonista. Działał także jako redaktor opracowań o charakterze antologii. Dla nas ogromne znaczenie ma jego zainteresowanie zagadnieniami niewidomych. Oto przykładowo kilka tytułów prace Leszka Proroka, poświeconych naszej problematyce: „Więcej światła”, „Biała laska”, „Jak liść”, „Smutny dzień powszedni”, „Widzę świat”, „Modest Sękowski” (wspomnienie pośmiertne) i słuchowisko radiowe „Smukły głos”.   

Zadałem mu kiedyś pytanie, co spowodowało, że tyle miejsca w swej twórczości poświęcił niewidomym?  

- Widzi pan - odpowiedział - mnie najbardziej interesuje sam człowiek, a  życie niewidomych dostarcza wielu przykładów, jak dużo dokonać może człowiek.   

Wraz ze śmiercią Leszka Proroka utraciliśmy prawdziwego przyjaciela, który potrafił jak mało kto zrozumieć psychikę niewidomego i ukazać go bez zbędnych upiększeń i dystansujących udziwnień.   

       Pochodnia marzec 1985