Biografia prasowa  

 

Andrzej Żakowski Kierownik  klubu literackiego "Żar"

należącego do  Mazowieckiego Okręgu PZN

 

   

Piękno świeci jaśniej w sercu tego, który za nim tęskni, niż w oczach tego, który je widzi. Kahil Gibran    

   

       Maj, wiadomo, miesiąc zakochanych i poetów. Pragniemy więc zwrócić Państwa uwagę na sukces poety Andrzeja Rocha Żakowskiego.    

Promocja zbioru poezji "Spójrz w jego oczy" odbyła się w październiku 2005 r. w "Domu nad Łąkami" Muzeum Zofii i Wacława Nałkowskich w Wołominie oraz w listopadzie - w Domu Literatury w Warszawie.   

Andrzej Roch Żakowski jest założycielem, animatorem, przewodniczącym Klubu Twórczości "ŻAR" przy Okręgu Mazowieckim PZN, Koła literackiego i czasopisma "Sekrety ŻARu". Pan Andrzej zorganizował Klub 25 listopada 2000 r. przy Kole PZN Warszawa Śródmieście. W ramach Klubu działa także grupa literacka "ŻAR".    

Tomik wierszy, debiut w nie pierwszej młodości, od razu zyskał uznanie. Promocja odbyła się w piątą rocznicę działalności Klubu "Żar".    

   

       Z radością gratulujemy autorowi poetyckich laurów i życzymy dalszych twórczych sukcesów.   

         

 Chcę poszerzać granice tolerancji - Z Andrzejem Rochem Żakowskim rozmawia Małgorzata Drzewińska   

Czy jesteś zaskoczony sukcesem "Spójrz w jego oczy"?   

Tak. Ale ja zawsze jestem zaskoczony każdym moim sukcesem, nagrodą czy dobrą recenzją. Może dlatego umiem się nimi cieszyć. Ale "Spójrz w jego oczy" pisałem nie dla sukcesu, lecz z wewnętrznej potrzeby. Więc sukces mnie zaskoczył, bo w ogóle nie traktowałem tego tomiku w tych kategoriach. Czułem po prostu, że poruszam coś bardzo ważnego i myślałem tylko o tym, jak to zrobić, a nie, co z tego będę miał.   

Co Cię zaskoczyło, jeżeli chodzi o reakcje na "Spójrz w jego oczy"?   

Siła, z jaką ta książka zaczęła wpływać na czytelników. Nie przewidziałem tego. Gdy Klub Twórczości "ŻAR" wymyślił hasło "Spójrz w jego oczy - to cię odmieni", w pierwszym odruchu poczułem bunt i niechęć. Miałem uczucie, że to jest hasło mocno na wyrost. A potem zaczęły przychodzić listy. Stosy listów i e-maili, i każdy potwierdzał, że ta książka naprawdę w nich coś odmienia. Nie przypuszczałem, że jakakolwiek książka może aż tak wpływać na czytających, a co dopiero moja. To jest bardzo bezpośredni wpływ na postawy ludzi, na sposób ich myślenia. Ta reakcja najpierw mnie przeraziła, poczułem wielką odpowiedzialność. Zwłaszcza, że wpływanie na ludzi jest bardzo niebezpiecznym zajęciem. Na szczęście "Spójrz w jego oczy" po prostu zmienia nastawienie ludzi do "innych", uwrażliwia ich na tę inność. W każdym z moich wierszy usiłuję poszerzać granice tolerancji czytelników, ale teraz naprawdę mi się to udało.   

Listy, jakie napływały - i wciąż napływają do Ciebie na adres internetowy, pokazują, jak bardzo czytelnicy przeżyli "Spójrz w jego oczy". Czy pisząc tę książkę liczyłeś, że tak poruszy ona ludzi, że piszesz książkę ważną, niebanalną i nieobojętną?    

Wiedziałem, że piszę książkę ważną dla mnie. Niewątpliwie nie może być większej satysfakcji, niż ta, gdy to, co jest ważne dla mnie, jest równocześnie ważne dla czytelników. Ale ani przez chwilę nie spodziewałem się, że "Spójrz w jego oczy" będzie oddziaływać tak silnie. Listy, które dostaję, są niezwykle poruszające, gdyż napisali je ludzie, którzy silnie coś przeżyli. To zdumiewające uczucie, odkryć, że moje słowa mogą aż tak na kogoś wpływać. Zdumiewające - i niepokojące. A oto jeden z takich listów napisany przez Panią Jadwigę Laszuk:    

"Jestem pod wrażeniem! Przeczytałam zbiorek wierszy Andrzeja. Była to moja lektura na cały wieczór, ten wieczór, kiedy go otrzymałam i nastąpiła głęboka retrospekcja życia człowieka i mojego życia.    

- Ile trzeba doznać, żeby człowiek otrząsnął się z marazmu naszego jestestwa i zaczął patrzeć na nie prawdziwie, po ludzku? Jesteś dzielnym człowiekiem Andrzeju. Nie współczuję Ci, lecz podziwiam. Podziwiam Twoją mądrość życiową (potrafiłeś otrząsnąć się z załamania psychicznego, zostawić za sobą przeszłość, pogodzić się ze swoim losem i zacząć iść właściwą drogą). Gratuluję Ci tej postawy, odwagi i służenia innym. Niech Ci Bóg błogosławi, darzy szczęściem i zdrowiem, którego tak bardzo pragniesz.   

- Twoje wiersze są piękne, przejmujące, zmuszające do zadumy. Oddają Twoje odczucia w sposób naturalny. Nie ma w nich blichtru - udawania. Są naturalnością przeżyć i poetyki. Są odbiciem Twoich uczuć i wielkiej pamięci o Twoich bliskich i przyjaciołach. Chwała Ci za nie, gdyż przypominają nam - zwykłym śmiertelnikom - o tym, o czym najczęściej zapominamy, o człowieczeństwie!"   

Jesteś autorem i animatorem znanym i rozpoznawalnym. Także Twoje wcześniejsze inicjatywy w Okręgu Mazowieckim PZN funkcjonują znakomicie. Czy teraz, gdy zapisałeś się już w świadomości szerszej publiczności, napiszesz jeszcze coś dla swoich pierwszych czytelników - dzieci?   

Nie wiem. Pisanie nie jest dla mnie kalkulacją, to jest zawsze wynik impulsu, emocji. Po "Spójrz w jego oczy", poczułem, że w gatunku, który uprawiałem, doszedłem bardzo daleko, aż do Raju. Zacząłem się zastanawiać, gdzie mogę jeszcze pójść. Wyniknęła z tego myśl, że kolejna książka, w podobnym stylu - byłaby swoistym dreptaniem w miejscu. Wyczerpałem mój własny gatunek. Więc pomyślałem, że pora napisać zwykłą współczesną książkę o samorządności. Taką normalną, tradycyjną, z początkiem, środkiem, zakończeniem. Nie dla dzieci, ale dla dorosłych.   

Czy możesz powiedzieć czytelnikom, kiedy mogą liczyć na Twoją nową książkę?   

Nie, nie napisałem w lecie ani słowa. Powodzenie "Spójrz w jego oczy" i jej mocne przyjęcie raczej mnie zablokowało niż otworzyło na pisanie kolejnej książki. Potrzebowałem ponad rocznej przerwy, aby zacząć coś nowego, i to po długich przemyśleniach. Wiem, że w tej chwili każda moja nowa książka może wzbudzić zainteresowanie, ale dla mnie to jest powód do tego, żeby się nie spieszyć. Nie piszę, żeby odnieść szybki, merkantylny sukces. Chciałbym zostać w pamięci czytelników jako autor, którego naprawdę warto czytać. Wtedy nie wolno się śpieszyć. Siadam do pisania dopiero wówczas, gdy mam pewność, że wiem, co chcę przekazać.   

Dziękuję.