Jan Krempa

Urodził się w miejscowości   Orzechów /woj. rzeszoskie/. Kiedy ukończył siedem lat dzięki pomocy miejscowej nauczycielki i innych życzliwych ludzi,   w 1946 roku    dostał się do szkoły w Laskach. Po ukończeniu siódmej klasy, został skierowany do  szkoły zawodowej, gdzie uczył się tkactwa. Naukę ukończył w 1956 roku.

 Szkołę w Laskach Jan Krempa   wspomina z wielkim uznaniem. Szczególnym szacunkiem i sentymentem obdarza trzech wspaniałych ludzi: Henryka Ruszczyca, Zygmunta Serafinowicza i ks. Tadeusza Fedorowicza. Z   podziwem wspomina także świetnego fachowca, nauczyciela   tkactwa Józefa Borkowskiego , który pracę na stanowisku instruktora rozpoczął   w 1953 roku.  W ogromnej mierze przyczynił się on do rozwoju  tkactwa. Przed jego przyjściem   ten dział istniał w niemalże na zasadzie warsztatów terapii zajęciowej. Mistrz Józef Borkowski ze skromnych warsztatów zrobił      profesjonalną tkalnię.

 W 1956 roku  Jan Krempa otrzymał dyplom czeladniczy  w zawodzie tkacza i został przyjęty do  "Nowej Pracy Niewidomych".   Wkrótce powierzono mu funkcję mistrza  w dziale tkackim.   Jednocześnie wybrano go do  Rady Nadzorczej i za jej pośrednictwem, dzięki swej  inicjatywie,  miał wpływ na wszystko co działo się w zakładzie.     

W spółdzielni pracował siedem lat. Była dla niego pierwszym ale bardzo ważnym etapem na drodze samodzielnego życia, zdobywania doświadczeń  i pogłębiania wiary w siebie .   Dostał mieszkanie w pokojach internatowych na ulicy Foksal, gdzie mieszkał aż do otrzymania własnej kawalerki.

 W 1956 r. podjął naukę w  półkorespondencyjnym, Pierwszym  Liceum Ogólnokształcącym na Żoliborzu w Warszawie. Najbardziej interesowała go matematyka. Były  już w brajlu podręczniki matematyczne  do szkoły średniej, co znakomicie  ułatwiało naukę. Świadectwo dojrzałości   otrzymał w 1958 roku.

 Upłynęło jeszcze pięć lat, zanim zdecydował się na studia matematyczne w Uniwersytecie Warszawskim.  Po ich  ukończeniu , władze uczelni zaproponowały mu trzyletnie  stypendium doktoranckie.  W1971 r., Po obronieniu doktoratu,  młody adept nauk matematycznych - Jan Krępa -    rozpoczął pracę w Uniwersytecie Warszawskim i na tej uczelni pracuje do dziś.

 Powierzono mu funkcję kierownika  Zakładu Algebry i Teorii Liczb na Wydziale Matematyki Informatyki i Mechaniki. Zajmuje się teorią pierścieni czyli  teorią sytuacji podobnych  do liczb, które  można dodawać, mnożyć i poznawać różne bardziej szczegółowe ich  własności. Jest to tematyka licząca się w różnych działach matematyki i jej zastosowań, uprawiana na całym świecie. Stwarza to dodatkowo   okazję i przyjemność kontaktów z ludźmi z różnych krajów.

 W 1979 r. Jan Krempa uzyskał tytuł doktora habilitowanego, a w jedenaście lat później - profesora zwyczajnego.

Oprócz działalności naukowej, ma obowiązki dydaktyczne - wykłady i seminaria ze studentami, konsultacje naukowe, recenzowanie prac magisterskich, doktorskich i habilitacyjnych. Wymaga to dużej pracy nad  własnym rozwojem.

Współpracuje zwieloma naukowcami w świecie, w tym również niewidomymi - w Moskwie i Londynie.  

Prof. Krempa od dawna posługuje się komputerem i innymi urządzeniami elektronicznymi. niektóre programy komputerowe  stały się normalnym narzędziem pracy na  przykład poczta elektroniczna czy internet  służą na co dzień do     wymiany informacji, ponieważ w różnych krajach znajduje się  dużo wiadomości na temat matematyki właśnie w internecie. w Z działalnością naukową wiąże się konieczność publikowania prac matematycznych. Na ogół redakcje  przyjmują prace tylko  w    standardzie elektronicznym.

Współpracuje z Instytutem Informatyki w Uniwersytecie  Warszawskim, dzięki temu może na bieżąco rozwiązywać  nastręczające się problemy. Ma nikłe resztki wzroku. Dzięki temu może korzystać z programów komputerowych  silnie powiększających. Najczęściej  potrzebne programy sprowadza ze Stanów Zjednoczonych.

 prof. Jan Krempa  Jest przeciwnikiem  szkół masowych  na poziomie  podstawowym. Nie  przygotowują one  dobrze niewidomych dzieci   do dalszej nauki i samodzielnego życia.

/Fragment książki: "Ręce, które widzą"

Wydanie: "Nowa Praca Niewidomych"

Warszawa 2001