„zawsze redaktor”
Pozostanie w naszych sercach Józef Szczurek W piątek 23 maja br, na Cmentarzu Wawrzyszewskim w Warszawie, złożono do grobu ciało niewidomego artysty - Edwina Kowalika. W pogrzebie, oprócz najbliższej rodziny, uczestniczyli liczni Jego przyjaciele a wśród nich przedstawiciele Polskiego Związku Niewidomych i Towarzystwa Szopenowskiego. W czasie kazania wygłoszonego podczas mszy żałobnej, kapłan podkreślił zasługi zmarłego dla polskiej kultury oraz dla niewidomych, nie tylko w naszym kraju. Edwin Kowalik urodził się 1 września 1928 roku w Chropaczowie na Górnym Śląsku. Wkrótce potem jego rodzice przenieśli się do Częstochowy. W siódmym roku życia stracił wzrok. Szkołę podstawową ukończył w zakładzie w Laskach. W 1945 r. podjął naukę w liceum Jego kariera muzyczna rozwijała się w szybkim tempie. W 1953 r. zdobył trzecią nagrodę i tytuł laureata w Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym w Bukareszcie. W V Międzynarodowym Konkursie im. Fryderyka Chopina 1955 roku w Warszawie doszedł do finału i znalazł się wśród laureatów. W dwa lata później reprezentował Polskę na Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym w Rio de Janeiro. Otrzymał na nim szóstą nagrodę. Wypadek samochodowy w 1957 roku, pęknięcie podstawy czaszki i inne obrażenia za Pod koniec lat pięćdziesiątych Edwin Kowalik rozpoczął działalność muzyczną w Polskim Związku Niewidomych. Wydał w brajlu Dzieła Wszystkie Fryderyka Chopina oraz Dzieła Wybrane Karola Szymanowskiego. Do dziś muzycy mogą z nich korzystać, gdyż nuty znajdują się w Centralnej Bibliotece PZN. W 1959 roku zaczęto wydawać systemem Braille/a miesięcznik "Magazyn Muzyczny". O początku istnienia czasopisma aż do końca czyli do 1994 roku, jego redaktorem naczelnym był Edwin Kowalik. Na łamach miesięcznika popularyzował muzykę - jej piękno, historię i zagadnienia współczesne. Tutaj również, choć nie tylko, publikował reportaże ze swych licznych podróży po krajach europejskich i Ameryce. Tutaj również w artykułach problemowych walczył o powszechność i rangę zawodu muzyka wśród niewidomych. Aby im ułatwić wstępowanie na drogę działalności artystycznej, przez 40lat wydawał w brajlu "Zbiory nutowe". Zawierają one głównie teksty i nuty pieśni z repertuaru klasycznego oraz popularnych piosenek służących najczęściej solistom i amatorskim zespołom wokalno-muzycznym. Od końca lat sześćdziesiątych odbywały się w Polsce Konkursy i festiwale muzyczne dla niewidomych. Edwin Kowalik od początku zasiadał w ich jury, a Jego oceny nacechowane były znastwem i chęcią maksymalnego promowania sztuki i działalności artystycznej wśród ludzi nie mających wzroku . W latach osiemdziesiątych Telewizja nakręciła o nim jednogodzinny film dokumentalny pt "Chopin zapisany brajlem". Za swą wszechstronną działalność muzyczną, i szerzej - artystyczną, Edwin Kowalik otrzymał liczne odznaczenia państwowe i muzyczne. W czerwcu 1996 roku przyznano mu Nagrodę kpt. Jana Silhana. Uroczystość wręczenia nagrody zakończyła się pięknym koncertem laureata. Wszystkie nurty działalności Edwina Kowalika, a więc artystyczna, wydawnicza, redakcyjna i społeczna, służyły Jego głównej idei - muzyce. Jak sam wielokrotnie powtarzał, muzyka była jego najgłębszym spełnieniem, sensem życia , jego duszą. Niechaj umiłowanie sztuki i to co dla niej czynił na zawsze pozostanie w naszej pamięci i w naszych sercach. Od redakcji Czytelników, którzy chcieliby więcej wiedzieć o życiu Edwina Kowalika, odsyłamy do "Pochodni" Nr7/1997 i "Credo" Nr7/1997, gdyż tam zamieszczone są obszerniejsze Jego biografie. Nasz Świat Nr9-97 |