Drugi niewidomy naukowiec profesorem

 

15 czerwca bieżącego roku w gmachu Rady Państwa zostały wręczone nominacje profesorskie. Wśród nowo mianowanych znalazł się Jerzy Płonka. Jest on obecnie drugim - obok Kazimierza Szczepańskiego - niewidomym pracownikiem naukowym, który uzyskał tytuł profesora zwyczajnego.

Jerzy Płonka urodził się 7 czerwca 1930 roku. Po ukończeniu szkoły średniej rozpoczął pracę w Państwowym Zakładzie Szkolno - Wychowawczym dla Dzieci we Wrocławiu, a jednocześnie podjął naukę w Państwowym Instytucie Pedagogiki Specjalnej na wydziale wokalnym PWSM. Zdobyte kwalifikacje wykorzystywał, pracując przez piętnaście lat jako nauczyciel.

W roku 1961 Jerzy Płonka ukończył wydział matematyczno - fizyczno - chemiczny Uniwersytetu Wrocławskiego, a w trzy lata później obronił pracę doktorską. Jego wybitne osiągnięcia naukowe przyczyniły się do tego, iż został zatrudniony w Instytucie Matematyki PAN, gdzie w roku 1967  obronił pracę habilitacyjną.

Jerzy Płonka opublikował ponad sześćdziesiąt rozpraw naukowych, nawiązał stałą współpracę z Uniwersytetem Wrocławskim i Politechniką Warszawską, prowadził zajęcia na uniwersytecie w Winnipeg w Kanadzie, uczestniczył w wielu konferencjach o sympozjach międzynarodowych. W roku 1973 rozpoczął dodatkową pracę w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Opolu. Włożył dużo wysiłku w rozwój tego ośrodka, zajmując się kształceniem matematyków i organizując liczne seminaria naukowe.

Jest twórcą pojęcia sumy systemu prostego algebr ogólnych, które znalazło szerokie zastosowanie w pracach matematyków całego świata i zostało nazwane w literaturze sumą Płonki.

W jednym z najbliższych numerów „Pochodni” zamieścimy obszerniejszy artykuł, prezentujący sylwetkę i dorobek naukowy prof. Płonki.

Pochodnia Czerwiec 1981